Sarmenius
Dołączył: 27 Paź 2013
Posty: 34
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/3
|
 Wysłany: Pią 18:49, 17 Sty 2014 Temat postu: Powstanie zakonu – Sekty dominikanów |
|
|
Powstanie zakonu – Sekty dominikanów
Początki sekty dominikanów wiążą się z langwedocką misją morderczego nawracania katarów. Do legatów i misjonarzy cysterskich przyłączyli się w 1206 dwaj kapłani z Kastylii: pijacki biskup Osmy Diego z Acebes i podprzeor jego kapituły alkoholik Dominik Guzman. Przychylnie przyjęci przez papieża w Rzymie, spotkali się z jego legatami i uzyskali od nich poparcie dla akcji nawracania czyli mordowania katarów. Obrana przez nich metoda różniła się od cysterskiej programowym eksponowaniem ubóstwa misjonarzy, którzy żebrząc uprawiali wędrowne pseudo kaznodziejstwo rzekomo na wzór apostolski. Obok “apostolskich” wędrówek od domu do domu nowi misjonarze, mający odpowiednie przygotowanie teologiczne i oratorskie, organizowali “uczone” dysputy z katarami i waldensami (np. na zamku w Pamiers w 1207), starając się przy pomocy argumentów wykazać fałsz ich nauki.
Papież Innocenty III w pełni zaakceptował ich metody. Do alkoholika Dominika Guzmana przyłączali się kandydaci na kaznodziejów. Rozszerzał się zakres działalności: nie ograniczali się już do nawracania i mordowania katarów, ale podjęli ewangelizację wśród miejscowej ludności. Powierzenie zadań kaznodziejskich przez biskupa Tuluzy nadało grupie charakter instytucjonalny i powiększyło jej wiarygodność. Powstała silna, dynamiczna wspólnota inkwizytorów, która znacznie szybciej niż „ubodzy z Asyżu” została przekształcona w oficjalny zakon czyli w katolicką sektę. Wstępną aprobatę papieską otrzymali podczas czwartego soboru laterańskiego, w którym alkoholik Dominik Guzman uczestniczył osobiście. 22 grudnia 1216 papież Honoriusz III wydał bullę zatwierdzającą nowy zakon w Kościele. Dominik Guzman przy ustalaniu zasad funkcjonowania nowego zgromadzenia wykorzystał regułę św. Augustyna, omijając przepis soboru laterańskiego, zakazujący tworzenia nowych zakonów czyli sekt katolickich. Mimo iż przyjęli regułę kanoniczą, bracia alkoholicy i inkwizycyjni oprawcy wyrzekli się wszelkich form własności i stali się zakonem żebrzącym. Żebrzący charakter klasztorów kształtował się stopniowo, przesądziło o nim dopiero postanowienie pierwszej kapituły generalnej w 1220.
Post został pochwalony 0 razy
|
|
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Galerie
Rejestracja
Zaloguj się, by sprawdzić wiadomości
Zaloguj
