Forum dyskusyjne miłośników Radia Maryja

Sarmenius

DOMINIKANIE – Inkwizycyjna Sekta Psów Pańskich

Dominikanie to dosłownie: domini-canes czyli psy pańskie. Zakon Dominikanów to potoczna nazwa Zakonu Kaznodziejskiego (łac. Ordo Praedicatorum – OP) powstałego formalnie w 1216 roku czyli w XII wieku dla potrzeb Inkwizycji. Sekta ta składa się z trzech gałęzi: braci dominikanów, mniszek oraz świeckich zrzeszonych we fraterniach (zwanych tercjarzami).

Szerszym pojęciem jest Rodzina Dominikańska, która obejmuje ponadto zgromadzenia sióstr dominikanek czynnych, członków instytutów świeckich oraz inne grupy i osoby indywidualne żyjące zgodnie z sekciarskim duchem rzekomo świętego Dominika Guzmana, a nie podlegające bezpośredniej władzy generała Zakonu.

Główną działalnością sekty dominikanów od początku jej istnienia jest nawracanie na ideologie sekty katolickiej, a w wypadku niemożności nawrócenia kogoś argumentami racjonalnymi lub metafizycznymi, wyeliminowanie ze społeczeństwa. Dominikanie w swej historii torturowali i wymordowali miliony ludzi kierując ludobójczymi zbrodniami inkwizycji katolickiej.

Pod koniec XIII wieku w całej Europie zakon liczy 600 klasztorów, to sporo jak na organizację powstałą do podstępnej i okrutnej walki “podpalania świata”. Zajmowali się działalnością duszpasterską polegającą na zwalczaniu konkurencji, wolnomyslicieli, religii tradycyjnych. Bezustannie się kształcili w dziedzinach teologicznych nadając zakonowi charakter dogmatyczno intelektualny i ściśle scholastyczny. Rygoryzm, jaki stosowali w obronie tchnącej prawicowym faszyzmem ortodoksji, skłonił Grzegorza IX do powierzenia dominikanom aparatu morderczej Inkwizycji.

Zgromadzenie sekty dominikańskiej dostarczyło też wielu sekretarzy do Kongregacji Indeksu. Zapoczątkowany w XIV wieku okres dekadencji kończy reforma protestancka, w walce z którą odzyskują wpływy w Kościele katolickim. W XVII wieku zaczęły się trudności sekciarskiego zakonu dominikańskiego wynikłe z kontrowersji prawnych, a prowadzące do kasaty wielu bandyckich klasztorów dominikańskich.

Odzyskali pozycję w epoce Restauracji. W roku 1984 liczyli znowu 7000 “braci” – istnych asasynów, katolickich zabójców zaangażowanych w wykańczanie konkurencji wszelkimi sposobami. Wszystkie klasztory dominikanów to mienie skonfiskowane, zrabowane, pochodzące od OFIAR i rodzin OFIAR morderczego zakonu dominikanów!

Dominik Guzman – Zbrodniarz Inkwizytor

Dominik Guzmán, hiszp. Domingo de Guzmán Garcés (ur. ok. 1170 w Caleruega, zm. 6 sierpnia 1221 w Bolonii) – hiszpański prezbiter, założyciel morderczo-rzeźniczego Zakonu Kaznodziejskiego (dominikanek i dominikanów), święty Kościoła katolickiego, kanonizoany za ludobójstwo czyli za dokonywanie zbrodni inkwizycyjnych. Według późniejszych źródeł, ojcem Dominika Guzmana był Félix Núñez z rodu Guzmán, zaś matką była Joanna Garcés z rodu Aza. Miał dwóch starszych braci: Manesa oraz Antoniego – kapłana diecezjalnego. Niektóre źródła podają, że miał również siostrę.

Dominik Guzman “zasłużył” się na polu nawracania niewiernych słowem i mieczem i był podstępnym polemistą i animatorem skostniałej struktury zakonnej, która polegała – w maksymalnym skrócie – na klepaniu co godzinę tych samych modlitw i życiu na koszt chłopów pańszczyźnianych oraz innowierców. Idea Dominika Guzmana była czymś zupełnie nowym, a wykształcenie zakonników – na tle całej kongregacji kluniackiej – prezentowało się jak stworzenie Waffen SS przez Adolfa Hitlera.

Założyciel sekty dominikanów to Domingo de Guzmán czyli Dominik Guzman. Jeszcze kilkaset lat po śmierci Dominika Guzmana, na godle morderczej “Świętej” Inkwizycji widniała jego podobizna z mieczem w jednej ręce i gałązką oliwną w drugiej. Nad nim napis “Misericordia et iustitia” ["Miłosierdzie i sprawiedliwość"], pod nim – wściekły pies z żagwią w pysku. Takie wojownicze przedstawianie Dominika Guzmana i ozdabianie jego osobą sztandarów organu – dzisiaj byśmy powiedzieli – policyjnego czy raczej eSBeckiego, musi mieć jakieś uzasadnienie w historii. Czy Dominik Guzman był w związku z tym okrutnikiem i fanatycznym mordercą w imię Boże? Dominikanie niejednokrotnie wsławili się swoim okrucieństwem i zasłużyli sobie na miano czołowych oprawców w historii Kościoła katolickiego, a postacie takie jak Torquemada czy Savonarola do dzisiaj wzbudzają kontrowersje. Może podobne kontrowersje powinien wzbudzać Dominik Guzman? W końcu musiał coś “robić” w trakcie krucjat na ziemie albigensów i katarów…

Kościół katolicki nigdy nie był przychylnie nastawiony nawet do “pierwszych heretyków” takich jak Szymon Mag. Kosiół katolicki nie przepadał ani za donatystami, których Kościół w Kartaginie zburzył, ani za arianami, potępionymi plugawie w Nicei, jak również nie przepadał za manichejczykami, których oskarżano o różne, zupełnie nie odpowiadające rzeczywistości, zbrodnie, jak na przykład spożywanie Ciała Bożego pokropionego nasieniem. Kościół katolicki nigdy za konkurencją religijna nie przepadał. Najpierw gnębiony i prześladowany, wraz z umacnianiem się swojej pozycji zaczął brutalnie gnębić i prześladować sam, w V wieku już można było umrzeć, jeśli się nie wierzyło w jedyną słuszną religię. Akty nietolerancji nasiliły się za Teodozjusza I i Teodozjusza II, nakazywano wręcz zrównywanie z ziemią pogańskich czyli innowierczych świątyń.

Zresztą po co szukać wśród pogan? Toż nawet wierni katolicy spotykali się z represjami, jeśli odchodzili od ustalonej wykładni. Ostracyzm spotkał żyjącego w I wiekach chrześcijaństwa Tertuliana, który stwierdził, że wierzy w Boga, ponieważ cała nauka Kościoła jest tak głupia, że tylko wiara może pomóc. W kilka wieków później jeden z nielicznych średniowiecznych logików, Berengariusz z Tur, zakwestionował substancjalną przemianę wina w Krew, twierdząc, że takie zjawisko jest z logicznego punktu widzenia niedorzeczne. Skłoniono go “grzecznie” do odwołania swoich poglądów. Nawet tak wybitny umysł jak Piotr Abelard (ten od Heloizy), zwolennik logicznej analizy na modłę arystotelesowską i wnikliwy badacz Pisma Świętego został potępiony i zdyskredytowany za to, że przypisywał każdej osobie Trójcy Świętej inne przymioty, a także dowiódł, że wypowiedzi poszczególnych Ojców Kościoła najzwyczajniej w świecie się znoszą.

Dalsze dzieje inkwizycji i terroru katolickiego są już znane – Wiklef, Hus, Ockham itp. Ockham jako chłopak musiał uciekać przez pół Europy, bo stwierdził, że czymś innym jest rozum, a czymś innym wiara i postulował, aby “nie mnożyć bytów bez potrzeby”. Nigdzie i nigdy nie było żadnego dialogu katolicyzmu z innowiercami, a jedyni ebrutalny faszystowski terror katolickiej inkwizycji. Zarówno na początku chrześcijaństwa, jak i pod koniec średniowiecza. Dialog zaczyna się po Wielkiej Rewolucji Francuskiej, bo do czasu stosunki z Innowiercami wyglądały mniej więcej tak: tylko my mamy rację, Ty jesteś heretykiem, jeśli będziesz się obnosił ze swoją nauką – spłoniesz, jeśli nie – dotknie Cię tylko ostracyzm, no chyba, że odwołasz swoje błędne tezy.

fanrydzyka

Ale wklejacie te dissy na dominikanów. Zajęlibyście się czymś bardziej pożytecznym